Mutluluk sevdiğinin yanında olmaktır....

Neden bilmiyorum dimdik ayakta durmak gibi bir derdim var benim Kimseye bişey belli etmemek.. Herşeyi kendi kendime halletmek. Kimseye yük olmamak için çabalayıp duruyorum kendimi bildim bileli. Sanırım eleştiri sevmeyen biriyim ben. Kendimi tanımlamak için durmadan sorular soruyorum kendime. Fazla mı ukalayım acaba, ya da herşeyi çok bilmiş biri? Bildiğim şeylerin bana yeniden öğretilmeye çalışılmasına, bana dikte ettirilmesine, emir verilmesine tahammülsüz biri miyim ben? Kurduğum her cümlede öğretmeye mi çalışıyorum? Anlatırken abartıyor muyum bişeyleri, ya da oynuyor muyum, rol mü yapıyorum? Aslında sahip olmadığım, olamayacağım bazı duyguları varmış gibi mi gösteriyorum? Ya da bazı duruşlarım aslında bana ait değil de üzerime giymeye mi çalışıyorum? Bende olmayanı mı vermeye uğraşıyorum hep ilişkilerimde?????